İki Kişi, Üç Fikir

Iki kişinin olduğu yerden üç ayrı fikir çıkar derler. Yargılarımızla ve önyargılarımızla öylesine sarılmış durumdayız ki, o kadar eminiz ki tek bir doğrunun olduğundan, bazen minicik bir cümleyle bütün dünyamız sarsılabiliyor. Sen karşındaki adına, ona sormadan bir tümevarıma gittiğinde (ve bunu iyi niyetle yapmış bile olsan) ondan “sen benim adıma düşünme, bırak sonuçlarını ben düşüneyim” cevabını alabiliyorsun. İyi ki de alıyorsun. Karşındaki, açık iletişimden yanaysa alabiliyorsun. Öyle değilse, senin iyi niyetini bambaşka algılayıp gizli küskünlükler de yaşayabiliyor. Küsmeden, alınmadan, sadece dinlemeye çalışmak lazım karşı tarafı. Gözlemci olmak lazım. Ne diyeceğini, ne yapacağını bildiğinizi varsayarak atılmamak lazım dinlemeden. Karşı taraf sizi çok şaşırtabilir bazen. Hatta çoğu zaman. 

Hepimiz kendi tecrübelerimiz kadar varız. Ama her birimizin tecrübesi, diğerininkinden farklı...